Vasilije Isajev
Marina Vukin
Vladan Ivetić

 

       Izvod: U okviru strateških ciljeva uređenja i korišćenja šuma i šumskih zemljišta, prioritetni zadatak vezan za uređivanje i povećanje šumskih kompleksa koji okružuju velike gradske centre i ostalih šuma sa posebnom namenom, je unošenje autohtonih i alohtonih vrsta drveća i žbunja. Većinu navedenih šuma u centralnim delovima Srbije čine šume najčešćih vrsta hrastova; sladuna i cera, i nešto mezofilnije šume hrasta kitnjaka. Specifičnost staništa ovih šuma uslovljava izbor vrsta drveća sa kojima će se vršiti veštačko obnavljanje, u svrhu ispunjenja složenih opštekorisnih funkcija koje ove šume imaju. To su, pre svega, socijalno-kulturne i ekološke funkcije, u zavisnosti od namene pojedinih šuma. Isto tako, prilikom postavljanja kriterijuma za izbor vrsta treba voditi računa i o osnovnim bioekološkim karakteristikama predloženih vrsta. Kao perspektivne vrste drveća i žbunja, predlažu se: atlaski kedar, crni i beli bor, duglazija, kitnjak i hibridi kitnjaka sa meduncem, crveni hrast, bela lipa, gorski javor, srebrnolisni javor, mečja leska, platan, divlja trešnja, rašeljka, druge vrste voćkarica i različite vrste autohtonog žbunja.
     Ključne reči: šume sa posebnom namenom, šume sladuna i cera, šume hrasta kitnjaka, veštačko obnavljanje, izbor vrsta drveća, perspektivne vrste za unošenje u hrastove šume sa posebnom namenom.