Izvod: Zaštićena prirodna područja u našoj zemlјi, većinom, kao glavnu vegetacijsku karakteristiku imaju znatne površine pod šumskim kompleksima. Ovo su šume izuzete iz redovnog sistema gazdovanja šumama i kategorišu se kao šume posebne na- mene, čije su prioritetne funkcije zaštitno-regulatornog i socijalnog karaktera. U skladu sa zakonski određenom kategorizacijom i stepenima režima zaštite pojedinih zaštićenih dobara, u ovim šumskim kompleksima vrše se specifične mere gajenja, nege i zaštite šuma. U sklopu navedenog, šumski požari, kao prirodne ili antropogeno izazvane pojave u šumskim masivima, predstavlјaju vrlo aktuelnu temu u sklopu savremenih multidisciplinarnih naučnih istraživanja, u svrhu pravilnog predviđanja njihove pojave, procene mogućih šteta i izbora odgovarajućih mera gajenja i zaštite šuma. Nastanak velikih šumskih požara dešava se u toku sušnog perioda sa visokim temperaturama vazduha i smanjenom relativnom vlažnošću vazduha. Brzo širenje požara uslovlјeno je uticajem vetrova (umereni do jaki). Neblagovremeno otkrivanje i početak gašenja požara utiču na nekontrolisano širenje požara i zahvatanje velikih površina. Učestalost velikih šumskih požara na području Parka prirode „Stara planina“, tokom jula 2007. godine, povod je za istraživanje uslova koji su prethodili pojavi šumskih požara. Posebno visoka učestalost pojava šumskih požara bila je u periodu od 19. do 29. jula 2007. godine, kada je požarom zahvaćeno oko 3000 ha otvorenog prostora. U radu su, na osnovu klimatskih uslova, utvrđeni uslovi za pojavu velikih šumskih požara na području Parka prirode „Stara planina“. Dobijeni rezultati rada mogu se koristiti za procenu ekstremnih uslova opasnosti od požara sa definisanjem pragova rizika koji mogu biti relevantni za nadležne službe.
       Ključne reči: Park prirode „Stara planina“, šume posebne namene, šumski požar, temperatura vazduha, količina padavina