Izvod:Životna sredina nije samo prirodni resurs, već i ograničavajući faktor za ekonomske i društvene procese. Nije sporno da su izvesne štete neizbežne, a neke degradacije prirode tolerantne. Potrebno je bilo prepoznati kritičnu ili prelomnu tačku u iskorišćavanju prirodnog nasleđa Planete. Šumarstvo pronalazi svoje novo mesto u svetu nauke i svekolikih ljudskih aktivnosti. Ekološka etika duboko je prožela istraživanja šumskih ekosistema tokom ovog veka. Uviđajući negativne posledice nekadašnjeg monofunkcionalnog, idustrijskog šumarstva, koje je, najvećim delom, previđalo celovitost šumskih ekosistema, uspostavljena su načela integralnog, polifunkcionalnog šumarstva. Neosporna međuzavisnost i saglasnost svih funkcija šuma ukazala je da samo stručno gajena šuma može dati i veći kvalitet nematerijalnih-opštekorisnih funkcija šuma. Današnje razvijeno društvo postavlja pred šumarstvo složene zadatke. Od šumarstva, odnosno, od šumskih resursa očekuje se da zadovolje zahteve na tri nivoa: biosfernom, bioekološkom i socioekonomskom. Da bi se to ostvarilo, potrebno je da nove snage pronalaze nove puteve kojima će se uskladiti funkcionisanje prirode i ljudskih delatnosti, u skladu sa ekološkim i društveno odgovornim ponašanjem savremene civilizacije.
        Ključne riječi:životna sredina, šumarstvo, funkcije šuma