Izvod: Srbija, kao i većina zemalja Evrope, u bliskoj budućnosti mogla bi se suočiti sa problemom nedostatka drveta kao sirovine, pre svega, za industriju prerade drveta i proizvodnju energije, a kao posledica nedovoljne mobilizacije drvnih resursa. Mali šumski posedi koji se nalaze u privatnom vlasništvu mogu imati veliki značaj u rešavanju ovog problema, jer se njihov drvni potencijal ne koristi u dovoljnoj meri, odnosno mala količina drveta iz ovih šuma završava na tržištu. Potencijalno rešenje problema mobilizacije vlasnika za korišćenje njihovih drvnih resursa mogu predstavljati organizacije, odnosno udruženja vlasnika privatnih šuma, formirane radi ostvarivanja ekonomskih interesa. Cilj ovog rada je analiza različitih modela udruživanja vlasnika privatnih šuma, kao jedna od mera za unapređenje mobilizacije drvnih resursa, u odabranim zemljama (Austriji i Bavarskoj) i poređenje sa situacijom u Srbiji. Svrha istraživanja je utvrđivanje prednosti i nedostataka postojećih organizacionih modela u Srbiji i definisanje modela interesnog udruživanja vlasnika, koji bi doprineo povećanju mobilizacije drvnih resursa iz šuma u privatnom vlasništvu. Predmet istraživanja su modeli udruživanja vlasnika privatnih šuma u Austriji, Bavarskoj i Srbiji.
          Ključne reči: mobilizacija drvnih resursa, udruženja vlasnika privatnih šuma, Srbija