Izvod: Pored činjenice da se vode višedecenijske aktivnosti u pravcu osnivanja dovoljnog broja sjemenskih plantaža, šumsko sjeme se na ovim prostorima još uvijek sakuplja u prirodnim sjemenskim objektima. U vezi s tim, poslije izdvajanja i registracije sjemenskih objekata različitih šumskih vrsta, logično se nameću, kao obaveza, aktivnosti na njihovom uređenju, održavanju i usmjerenom korišćenju. Ističući u prvi plan proizvodnju genetski kvalitetnog reproduktivnog materijala, kroz izdvojene objekte, u narednom periodu, treba provesti mjere uređenja prema osnovnim znanjima, prije svega, iz oblasti genetike i sjemenarstva, poštujući u isto vrijeme osnovne principe gajenja, uređivanja, zaštite, prirasta, korišćenja i drugih disciplina u oblasti šumarstva. U radu je stavljen akcenat na genetičke melioracije sjemenskih objekata u širem i užem smislu riječi inkorporirajući u njih teorijska saznanja procesa nasleđivanja, oblika promjenljivosti, osnova ontogeneze, te populacione i evolucione genetike. Sprovođenje genetičkih melioracija u registrovanim sjemenskim objektima treba prihvatiti kao jednu stepenica na putu ka savremenoj sjemensko-rasadničkoj proizvodnji, čiji rezultati i plodovi dugogodišnjeg rada mogu da se ubiru tek u sjemenskim plantažama II i III generacije.
       Ključne reči: genetske melioracije, sjemenske sastojine.