Izvod: U radu je obrađena značajna problematika šumarstva Srbije – zastupljenost i stanje veštački podignutih sastojina crnog i belog bora u Srbiji, koje zauzimaju površinu od 86.000 ha. Ukazano je na uslove sredine u kojima su podizane kulture bora, staništa na kojima su osnivane, gustina sadnje i dr. Na osnovu toga i njihovog sadašnjeg sastojinskog stanja, ukazano je na potrebu i značaj prorednih seča u veštački podinutim sastojinama bora i na etat i moguće prihode pri realizaciji neohodnih uzgojnih mera. Kulture bora u Srbiji podizane su u različitim stanišnim uslovima, počev od pojasa hrastova do smrčevog regiona. Gustina sadnje je bila različita, od guste sa 10.000 sadnica po ha, do retke, sa 2.500 sadnica po ha. Najveći deo ovih veštački podignutih sastojina bora sada se nalazi u razvojnoj fazi kada treba primenjivati proredne seče kao mere nege. Na osnovu obimnih istraživanja koja su izvršena u proteklih četrdesetak godina, mogu se izvući određeni zaključci u cilju izbora optimalnih uzgojnih zahvata u njima. Sadašnja drvna zaliha u veštački podignutim sastojinama bora od 11.160.760 m3, sa prosečnom zapreminom od oko 130 m3/ha i tekućim zapreminskim prirastom od 7,2 m3/ha, omogućava godišnji sečivi etat od oko 250.000 m3, što je značajna količina drvne sirovine na koju može da računa tržište i industrija za preradu drveta.